Αφηγηματικές Τεχνικές (1)

Αφηγητής

Ομοδιηγητικός: Ο αφηγητής συμμετέχει στην ιστορία που αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής είτε ως παρατηρητής/μάρτυρας (πρωτοπρόσωπη αφήγηση).

Ετεροδιηγητικός: Δεν έχει καμία συμμετοχή στην ιστορία που αφηγείται (τριτοπρόσωπη αφήγηση).

Όταν ο αφηγητής γνωρίζει τα πάντα, ακόμη και τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων ονομάζεται παντογνώστης αφηγητής.

Εστίαση

Μηδενική εστίαση: Ο αφηγητής γνωρίζει περισσότερα από τα πρόσωπα της αφήγησης (αντιστοιχεί στην αφήγηση με παντογνώστη αφηγητή).

Εσωτερική εστίαση: η αφήγηση παρακολουθεί ένα από τα πρόσωπα της αφήγησης (ο αφηγητής ξέρει τόσα, όσα και το πρόσωπο από την οπτική γωνία του οποίου αφηγείται).

Εξωτερική εστίαση: ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα (ο αναγνώστης δε μαθαίνει τις σκέψεις των ηρώων).

Αφηγηματικοί τρόποι

Αφήγηση: Εξιστόρηση γεγονότων ή πράξεων. Διακρίνεται σε διήγηση (ακούμε την ιστορία από μια απρόσωπη φωνή, τον αφηγητή/ αφηγείται με τη δική του φωνή) και μίμηση (αφηγείται ένα πλαστό πρόσωπο/ δανείζεται τη φωνή κάποιου προσώπου).

Διάλογος

Περιγραφή (προσώπων, τόπων, αντικειμένων).

Ελεύθερος πλάγιος λόγος: ο αφηγητής αποδίδει τα λόγια,  τις σκέψεις, τα συναισθήματα κτλ.  κάποιου ήρωά του σε γ΄πρόσωπο και σε παρελθοντικό χρόνο.

Σχόλια: παρεμβολή σχολίων από τον αφηγητή που μας βγάζουν έξω από τη ροή της αφήγησης.

Εσωτερικός μονόλογος:  η απόδοση των σκέψεων ή συναισθημάτων σε  α΄ πρόσωπο και σε χρόνο ενεστώτα.

Χρονική σειρά των γεγονότων

Συχνά ο αφηγητής αναφέρεται προσωρινά στο παρελθόν ή αφηγείται ένα γεγονός που πρόκειται να διαδραματιστεί αργότερα παραβιάζοντας έτσι την ομαλή χρονική πορεία της ιστορίας του. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται αναχρονία. Οι αναχρονίες διακρίνονται σε: αναδρομικές αφηγήσεις (ή αναλήψεις), όταν παραβιάζεται η ομαλή χρονική σειρά για να αναφερθούν γεγονότα του παρελθόντος  και πρόδρομες αφηγήσεις (ή προλήψεις), όταν αναφέρεται σε γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον.